Stano Marček redaktos la revuon de UEA ĝis la pensio
Stano Marček
La nuna redaktoro de la revuo Esperanto transprenis la taskon komence de la jaro 2002 kiel posteulo de István Ertl. Diference de siaj antaŭuloj, li laboras ne kiel dungito en la Centra Oficejo de UEA, sed en sia hejmo en Slovakio, kaj liveras la revuon laŭ komerca kontrakto.
Laŭ la teksto de la interkonsento, la kontrakto estas unujara, sed aŭtomate renoviĝas por ĉiu nova jaro, se neniu el la flankoj nuligas ĝin. Unu fojon, en la jaro 2010, la estraro de UEA efektive decidis nuligi la kontrakton, por aranĝi malferman konkurson pri la redaktora posteno. Grupo de komitatanoj, gvidita de Renato Corsetti, tamen sukcesis haltigi la planon, kaj la redaktora kontrakto denove estis longigita.
Kiam Libera Folio turnis sin al la estraro de UEA por ekscii, kio okazas pri la planoj por nova informa kaj redakta politiko, pri kiu la estraro laŭdire okupiĝas ekde 2010, evidentiĝis ke la kontrakto de la redaktoro nun estas eternigita.
- Principe la kontrakto validos ĝis la emeritiĝo de la redaktoro, sed kompreneble eblos ĉesigi ĝin per ambaŭflanka konsento jam pli frue, klarigas la direktoro de la Centra Oficejo, Osmo Buller.
Libera Folio: Kiel kaj kiam la unujaraj redaktoraj kontraktoj, nuligeblaj per unuflanka anonco de UEA, transformiĝis al eterna kontrakto, nuligebla nur per ambaŭflanka interkonsento?
Osmo Buller: UEA ĵus konsultis juriston, laŭ kiu ne plu validas, ke la kontrakto renoviĝas aŭtomate ĉiujare, se ĝi ne estas retirita antaŭ la fino de aŭgusto. Dependas de interpretoj, kiam tiu ŝanĝo okazis, sed ĝi ĉiukaze jam okazis.
Libera Folio: Kial estiĝis dubo, ke la kontrakto ne plu validas kiel skribita? Ĉar tia ŝanĝo ne estas en la intereso de la dunganto, ĉu mi ĝuste supozas, ke la demandon iniciatis la dungito? Ĉu antaŭaj redaktoroj same havis ĝispensian kontrakton?
Osmo Buller: Pri la karaktero de la kontrakto estis diversaj interpretoj jam longe, sed la iniciato kontakti juriston estis kromprodukto de la lastatempaj ideoj pri subredaktoroj por specialaj rubrikoj kaj eventuale por la reta versio de la revuo. Dum mia CO-tempo estis tri redaktoroj antaŭ Marček, nome Sutton, Fettes kaj Ertl. Ili foriris meminiciate. La laborjura leĝo ŝanĝiĝis tra la jaroj, sed almenaŭ Ertl estus povinta resti ĝispensie.
Ni krome ne forgesu , ke li estas samtempe redaktoro de Esperanto aktuell, autoro de sennombraj lingvoinstruaj libroj k la dioj scias kiom pli da aliaj aferoj. Ni trovighas antau evidenta geniulo klare superanta siajn redaktorajn antauulojn: ili siatempe sukcesis en unu monato produkti unu numeron de la revuo, dum lia nuna redaktora moshto sukcesas, en la sama periodo, produkti mil aferojn. Ja kvalito k legindo estas duarangajhoj (duarangajhoj? fakte absolutaj malgravajhoj), sed... kiu zorgas nuntempe pri kvalito k legindo? Lia redaktora moshto trafe komprenis tiun nunamondan malgravon k ekagis, k agadas, laue.
Cetere, grandan laudon al UEA, kiu brile manovris en tian sakstraton - certe intence, neniu asocio estas tiom stulta. La tre kompetenta kompilanto - la titolon "redaktoro" li jam longe perdis, se li entute iam meritis ghin - ghojigos ankorau dum pluraj jaroj (kiom da!!??) la longajn vintrajn, k ankau somerajn, vesperojn.
Post la Google-tradukilo k la baldaua UEA-Guinness-rekordo kiel la asocio plej rapide perdanta membrojn en revuaj kategorioj, jen tria kauzo por festado en Esperantujo.
Kial venas en mian kapon jenaj konvene aliformitaj versoj?:
"Morne al mondo, kiu forgesis
La revuon de vi amegatan."