Nobelpremiito Obama akuzata pri esperantismo

Barack Obama altiras plej grandan esperon kaj eĉ adoron ĉe siaj partianoj, en Usono kaj en la tuta mondo, kiel montras la ĵusa aljuĝo de la Nobel-premio pri paco al li. Samtempe li estas delire malamata en aliaj rondoj, ĉefe en sia lando mem. Oni lin kulpigas pri plej diversaj aferoj: inter aliaj pli-malpli raciaj argumentoj, publikaj figuroj malferme asertis ke li estas islamano, socialisto aŭ amiko de teroristoj, ke li volas malkonstrui sian landon (se ili entute rekonas ke ĝi estas lia lando), intencas krei tribunalojn por mortigi maljunulojn, kaj malamas la blankulojn. Eĉ en esperantista revuo aperis artikolo asertanta ke li ne estas usona civitano kaj ke lia prezidenteco estas jure nelegitima.

Nun oni komencas trovi alian argumentadon: ke li intencas subfosi la "usonan esceptismon" ankaŭ en la lingva kampo, per la enkonduko de Esperanto. Tiu estas la konkludo de blogo ricevinta multajn komentojn post aludo al la kampanjo jam raportita en Libera Folio, kiu petis al Obama enkonduki instruadon de Esperanto en la lernejoj. La bloganto kritikas jene: "En la Tero de Esperkajŝanĝo (moka aludo al slogano de Obama, “Esperon kaj ŝanĝon por Usono"), oni reklamas ĝin kiel duan lingvon en la retejo Change.Org [...] La laborplano de Obama por subfosi la usonan esceptismon ŝajnas etendiĝi eĉ al la lingvo”.

Sed esperantistoj ja ĝojos scii ke la kampanjo estis sukcesa. Pere de alia konservativa blogo ni konatiĝas kun la novaĵo "el fidinda fonto" ke "granda parto de la eduk-terena stimularo de Obama celas instruadon de Esperanto en la lernejoj". La informo aperas en blogo, en kiu la reago-akrecon de la bloganto eĉ superas tiu de la komentantoj. Esperanto estas elstara ero de “Nova Monda Ordo” – esprimo kiu en aliaj medioj estus konsiderata pozitiva koncepto, sed en tiaj ĉi etosoj ĝi kernas en la granda konspir-teorio laŭ kiu universalistoj celas domini la mondon kaj neniigi Usonon.

La amuza parto de la afero, kvankam iom elreviga por esperantistoj, estas ke tiu fidinda fonto montriĝas alia retejo, kiu parodias la lingvaĵon kaj la atakojn de la dekstremaj oponantoj al la nuna prezidento. Tiu ĉi aŭtoro mem surpriziĝas kaj amuzite konstatas en sia Twitter-spaco ke la rakonto estis prenita serioze de tre granda blogo.

Simila ironia mencio aperas en alia komento, pri la konkludo ke forigo de flago el ŝtata retejo estas malpatriota, kaj preludo al la instruado de Esperanto en lernejoj. Sed ne ĉiuj komentantoj vidas la ironion de la afero. Similan malŝaton vidigas en tiuj rondoj la komentoj pri proponoj krei novan monunuon kiu anstataŭu la dolaron kiel internacian interŝanĝilon. La aludo al "Esperanto-mono" estas ofta kaj, mi devas atentigi, ne ĉiam tre favora.

Ni ne forgesu la lastatempan artikolon, laŭ kies informo la usona prezidento diris dum parolado al lernejanoj ke ludi bitludilon Xbox instigas ilin fari socie neakcepteblajn aferojn, kiel paroli Esperanton. Tiu aserto vekis ian ŝtormon ĉe esperantistoj, sed ĝi evidentiĝis elpensaĵo de la raportisto.

Ĉiuokaze, la apero de Esperanto ne trafas min surprize, ĉar mi jam alkutimiĝis al la mencio de nia lingvo en tiuj rondoj kiam ili parolas pri George Soros, kiun ili ege malamas (eble eĉ pli ol Obama-n). Li estas konsiderata en tiuj rondoj kiel la ĉefa malamiko de la respubliko, kaj la homo kiu movas la fadenojn malantaŭ Obama, kiu estus speco de "mini-mio" (laŭ la rolo aperanta en fama filmoserio pri parodia spiono Austin Powers). Vidu ekzemple la blogaĵon legeblan en Canadafreepress.com (kaj represitan ankaŭ en multaj konservativaj blogoj), kvankam en tiu kazo la mencio al Esperanto estis flanka.

Sed en malnova artikolo pri Soros en la influa American Thinker aperas eĉ aludo multe pli rekta, liganta lian esperantistecon al universalismo kaj sekve al kontraŭusonismo, eĉ al senmoraleco. Kaj la tono akriĝas aliloke: "George plu faradas pli da mono kaj detruadas pliajn registarojn en sia espero por Esperanto-parolanta Nova Monda Ordo" (jen denove la timiga esprimo)

La malamo al Soros kaj ties rilato al Esperanto atingas jam simplan frenezecon en komento al alia blogo, en kiu oni supozas ke lia riĉeco venas el kaŝita mono rabita de judoj, kaj en kiu Esperanto estas epitetita kiel tiu "freneza miksita lingva salato", kies nomo venas el espero, tiu koncepto tiom ŝatata de... jes, Obama.

Probable oni vane penus konvinki tiujn rondojn ke la Esperanto-movado estas treege plurala,  kaj ke ankaŭ troviĝas en ĝi multaj dekstrulaj anoj (inter kiuj la citita  Alexander Gofen estas simple ekstrema ekzemplo). Probable, eĉ tiuj ĉi dekstremaj esperantistoj sentos honton pro la malklereco kaj fanatikeco de multaj el tiuj paranojaj teorioj.

Ĉu povas okazi ke Esperanto fariĝas denove "danĝera lingvo"?

Toño del Barrio