La unuaj fotoj de la 93a UK troveblas en la APIS-retejo

Multaj pliaj fotoj de la UK troviĝas en Ipernity, pro tio ke multaj membroj de tiu servo estas esperantistoj. Krome, avantaĝo superregas: la uzantoj kaj eventualaj scivolemuloj ĝuas esperant-lingvan interfacon.
http://www.ipernity.com/doc/kovacspeter/album/76621
http://www.ipernity.com/doc/ivanov/album/77426
http://www.ipernity.com/doc/abako/album/76726
http://www.ipernity.com/doc/kallekn/album/75828
http://www.ipernity.com/doc/harri/album/76945
http://www.ipernity.com/doc/pedroesperanto/album/76847
http://www.ipernity.com/doc/mpancorbo/album/77459

http://www.ipernity.com/group/60518

... por ekscii, pri kio la artikolo fakte temas. Ankoraŭ ekzistas klara diferenco enhava kaj destina inter komunumoj kiel flickr unuflanke kaj bildagentejoj kiel Getty kaj Mauritius aliflanke, por nur tuŝi la ekstremojn de la intertempe sennombra spektro.

"Pri Esperanto interesiĝas neniu" estis la respondo de respondeculo de granda kaj renoma novaĵagentejo, kiun mi kontaktis pro materialo de la UK en Roterdamo. Ne la unuan fojon fotoĵurnalistoj renkontis tie malpli da intereso ol ĉe la koncernaj gazetoj mem. Tial ne malgravas, ke seriozaj redaktejoj trovas materialon tie, kie ili kutimas serĉi.
Ĉu Vi sendus personon, kiu demandas Vin kie eblas lui aŭtomobilon, anstataŭ al koncerna entrepreno al la plej proksima parkejo? Do kial instigi gazetaran ĵurnaliston interesiĝanta pri Esperanto al reserĉado ĉe Flickr, fotocommunity kaj Co.? Eĉ se mi scius, ke lia redaktejo ĉiukaze ŝteladas tie - kiel multaj agentejoj intertempe ankaŭ - mi neglektus la okazon diri tion al li en la vizaĝon. Trakti kontraŭulon serioze estas unu afero, la alia estas konscio pri la fakto, ke oni ankaŭ reduktis la kunlaborantaron de gazetaj redaktejo al la absoluta minimumo kaj ke la restintaj redaktoroj ne plu havas tempon, por distri sin per reserĉado en multnombraj senpagaj aŭ preskaŭ senpagaj fotostokejoj.

Peter

... tamen mi konfesas ke ne multon komprenis, kaj ke mi misis vian celon. Eĉ post via plua klarigo, mi ankoraŭ ne kapablas findecidi ĉu la celo de tiu gazetar-servo, APIS, ne estas jam kovrita de aliaj servoj.

Mi tamen ja komprenis vian klopodon disvastigi tion ke esperanto estas normala afero inter la ĵurnalista medio. Mi kuraĝigas kaj gratulas vin pro tio.

"... tamen mi konfesas ke ne multon komprenis, kaj ke mi misis vian celon. Eĉ post via plua klarigo, mi ankoraŭ ne kapablas findecidi ĉu la celo de tiu gazetar-servo, APIS, ne estas jam kovrita de aliaj servoj."

Bildagentejo estas reteja "vendejo", kie redaktoroj kaj varbistoj aĉetas la rajtojn uzi fotojn kaj ilustraĵojn por la plej diversaj celoj: gazetaraj artikoloj, libroj, kalendaroj, varbaj faltfoloj, afiŝoj, ... preskaŭ ĉie ajn oni renkontas hodiaŭ bildojn, kiujn la uzanto plejparte ne mem faris, sed prenis de la reto. En tiuj servoj oni klare definas, por kio oni kiun foton rajtas uzi kaj kiom en kiu kazo necesas pagi por tio. Ekzistas centoj da tiaj bildagentejoj. Redaktoro, kiu devus iri de unu retpaĝo al alia (kiuj ĉiuj funkcias alimaniere) serĉante iun specialan bildon por sia artikolo (kaj ne iun ajn foton) ne bezonus alian taskon antaŭ ol la gazeto devas esti finpreparita por esti produktata en la presejo. La avantaĵo de la APIS-retejo estas, ke la redaktoro seĉas nur en unu poto anstataŭ en ducent uzante ankaŭ nur unu programon, kies manipuladon ili kapablas lerni dum certa tempo.

Flickr, fotokommunity kaj Ipernity dume estas komunumoj, kie homoj distras sin per rigardata de fotoj. Kutime tiuj retejoj ne havas bonan serĉilon kaj ne estas kontrolataj el vidpunkto de teknika kvalito de la fotoj. Aliflanke ili, plukante tie fotojn, ne devas pagi por ili - samkiel oni "pruntus" aŭtomobilon de la plej proksima parkejo anstataŭ ĉe koncerna entrepreno ...

Peter

Aldona rimarko, ke la kolekto destinita por redakcia uzado nun kompletas (kun 70 fotoj).

Peter